Voortzetting discussie grenzen en overlap van onze vakgebied

[dijkf]

(n.a.v. stoppen discussie TvVT)

De redactie van het Tijdschrift voor Vaktherap[ie heeft besloten de discussie over de grenzen van de onderlinge vaktherapieën te beeindigen. Dat spijt mij zeer. Ik wil de discussie dan ook hier verder voeren. De laatste twee edities zijn er in de rubriek ingezonden enkele reacties verschenen rondom dit onderwerp. Het is raadzaam deze eerst te lezen. Bij deze mijn reactie weer op deze reacties en een uitnodiging aan allen om verder mee te praten hierover.

"Ik vind de boom in de tuin van de buren mooi. De takken hangen zelfs iets over de schutting. Maar als de buurman op basis daarvan dit soort bomen in mijn tuin zet, dan zeg ik nee. Evenzo als hij een boom, die hij weer mooi vindt, bij mij komt uitgraven en bij hem er in zet. We houden allebei van bomen Dat schept een band.

Ik vind het jammer dat er geen leden gereageerd hebben op de korte discussie in de rubriek INgezonden van het Tijdschrift voor Vaktherapie. De betekenis kan velerlei zijn, maar ik vind het teleurstellend daar de besturen zeggen dat het gesprek belangrijk is.
Geen van de reacties neemt stelling in de vraag: staan we elkaar toe vakspecifieke interventies te gebruiken? Ik vind van niet. Ik zou genoeg moeten kunnen met mijn beweeg- en lichamelijkheids-specialisatie. Heb ik altijd productie mee gedraaid. Als je met je specialiteit cliënten niet kan bedienen moet je intervisie, supervisie of bijscholing doen, een cliënt aan een collega overlaten of bedenken dat jouw specialiteit niet voor iedereen geschikt is.

Naast de reacties op mijn ingezonden brief lees ik in verschillende artikelen uit editie van het TvVT 2010/3 over bewegings- en lichaamsgerichte interventies en methodieken (Julie Kil: dans- en bewegingstherapie, Larissa van der Molen: beeldende therapie).
Ik dacht dat de samenwerking ontstaan was uit overeenkomsten in termen als `ervaringsgericht’, `doe- en belevingsgericht’, maar bovenal vanuit politiek-economische belangen. Ik constateer dat steeds meer vaktherapeuten zich bedienen van bewegings- en lichaamsgerichte interventies hetwelk nu ook onder `overeenkomsten’ geschaard wordt.
Een goede zaak omdat het belang van deze werkwijze binnen de hulpverlening, die een andere benadering kiest dan de doorgaans verbale interventies (de opkomst van lichaamsgerichte psychotherapeuten is overigens een feit), aannemelijker wordt. De andere kant is wat ik eerder opgerakelde: vervagende grenzen, vakspecificiteit en –identiteit.
Vaktherapeuten kunnen dus niet zonder (interventies, werkvormen, methodieken en theorieën betreffende) bewegen en lichaam. Bewegen en lichamelijkheid zijn echter geen media (CT-term) maar theoretische concepten van waaruit een PMT’er werkt.

Ik stel voor om bewegen en lichamelijkheid als uitgangspunten te nemen voor de definitie van vaktherapie en de nieuwe opleiding `vaktherapeutische beroepen’ hier op te enten.

“It is important to realize our sameness as human beings” (Dalai Lama, 1990)."

[dijkf]

De discussie vindt hier plaats omdat de FVB geen forum heeft waar ik andere vaktherapeuten kan bereiken. Iemand een suggestie hiervoor?